Ağlar Yakub
Ben bir Yakub idim kendi halimde
Mevlanın ismi var idi dilimde
Aldırdım Yusufu kenan ilinden
Ağlar Yakub ağlar Yusufum diye
Yusufum hocadan okumaz oldu
Onun bülbül dili şakımaz oldu
Alnındaki nuru parlamaz oldu
Ağlar Yakub ağlar Yusufum diye
Akarda Yakubun gözünün yaşı
Ah çektikçe eritir dağı ve taşı
Yusufu kuyuya attı kardeşi
Ağlar Yakub ağlar Yusufum diye
Attılar kuyuya şehid kastına
Cebrail yetişti Mevla dostuna
İhlas ile çıktı suyun üstüne
Ağlar Yakub ağlar Yusufum diye
Bir dertli bulsamda derdime yansam
Yandım hasretine bağrım dağlasam
Yusufun cemalin bir daha görsem
Ağlar Yakub ağlar Yusufum diye
Bezirganı geçip giderken yolundan
Yusufu bulup çıkardı kuyudan
Yusuf sonra oldu mısıra Sultan
Ağlar Yakub ağlar Yusufum diye
Yusufun gömleğin al kan ettiler
Kurtlar yedi diye bühtan ettiler
Yusufu götürüp bilmem nettiler
Ağlar Yakub ağlar Yusufum diye
Kenanın kurtları toplanıp geldi
Biz yemedik diye içtiler andı
Yakubun feryadı arşa dayandı
Ağlar Yakub ağlar Yusufum diye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder