Sen Gidince
Ah ümmetim diyerek ayrıldın aramızdan
Sensiz kaldı ümmetin yıkıldılar ardından
Medinede hiç gülermi yüzler Sen olmadan
Sensizliğe nasıl can dayansın ki Efendim
Sen gidince Fatıma yaaıp yanıp eridi
Sahipsiz kaldım diye gece gündüz inledi
Ebubekir ağladı Ömer feryatlar etti
Anladık ki Sensizlik ne zor imiş Efendim
Rasulün kasva adlı devesi bile yandı
Ondan ayrı kalmaya o da dayanamadı
Başını taştan taşa vurup vurup ağladı
Kimler yanmadı ki Sensizliğe can Efendim
Sen gidince Bilalin ezan okuyamadı
Alıp başını gitti yad ellere dayandı
Nereye baksa Seni hatırlayıp ağladı
Muhammed Rasul deyince yerlere kapandı
Kalamam dedi Medinede Sensiz Efendim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder