İnciler Feyzullah Koç

İnciler

Mumu yakan dilidir

Sofi gönül eridir

Zakir kalpler dirilir

Var dostun dergahına

Az konuş arif isen

Sabır gömleği giysen

Ağlarsın sen sevdiysen

Dök gözünden yaşları

Amelin put eyleme

Sakın ha ben söyleme

Bak sen kendi kendine

Dal rahmet denizine

Bırak kendin rüzgara

Kurban et canı yara

Vasfını nefse vura

Yak gönülde ateşi

Sakın gülme kimseye

Söyleme neden diye

Zehri bal gibi yiye

Menzil zordur erilmez

Hiç güvenme varına

Var dostun dergahına

Melhem iste yarana

İnsan gönülsüz gerek

Gölge çabuk kaybolur

Arayan yari bulur

Olmak ölmekle olur

Dil toprak olmak gerek

Mürid olan söz dinler

Bülbül seherde inler

Çok zordur merdivenler

Çıkana helal olsun

Bul derdine dermanı

Menzil yiğit harmanı

Şeyhim zaman Sultanı

Hak yolda mürşid gerek